لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پروپوزال
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 23 صفحه
قسمتی از متن .doc :

مقدمه

زیربنای هر گونه حرکت به سوی رشد و توسعه و تحول سازمانی، بهبود فرایند کار در سازمان‌ها شناخت دقیق وضعیت موجود، تشخیص نقاط قوت و ضعف و سپس طرح برنامه هایی سنجیده برای اصلاح جریان امور است. سازمان سالم جایی است که افراد می خواهند در آنجا بمانند و کار کنند و خود افرادی سودمند و موثر باشند. سلامت سازمانی چارچوب دیگری برای مفهوم سازی جو عمومی یک سازمان است. از طرفی دیگر، جو سازمانی سالم و حمایت گر باعث اعتماد بیشتر افراد و روحیه بالای آنان و بالطبع باعث افزایش کارایی کارکنان می شود که افزایش کارایی کارکنان به نوبه خود عامل مهمی در افزایش اثربخشی سازمان محسوب می شود. سلامت سازمانی را مانتی و مالیز (1969) تعریف کرد و ضمن پیشنهاد طرحی برای سنجش سلامت سازمان ها، ادعا کرد که سازمان ها همیشه سالم نخواهند بود. به نظر وی سلامت سازمانی اشاره به دوام و بقای سازمان در محیط خود و سازگاری با آن و ارتقا و گسترش توانایی خود برای سازش بیشتر می کند (علاقه بند، 1387).

3

در سازمان های سالم، کارمندان متعهد، وظیفه شناس و سودمند هستند و از روحیه و عملکرد بالایی برخوردارند. سازمان سالم جایی است که افراد با علاقه به محل کارشان می آیند و به کار کردن در این محل افتخار می کنند. در حقیقت سلامتی سازمان از لحاظ فیزیکی، روانی، امنیت، تعلق شایسته سالاری و ارزش گذاری به دانایی، تخصص و شخصیت ذی نفعان و رشد دادن به قابلیت های آنها و انجام وظایف محول شده از سوی فراسیستم های خود در اثربخشی رفتار هر سیستمی تاثیر بسزایی دارد. پولانی^[1] (2004) به نقل از کیت دیویس سازمان سالم را سازمانی که در آن کارکنان احساس کنند کاری سودمند و مفید انجام می دهند و به احساس رشد و پرورش شخصی دست می یابند معرفی می کند. لایدن و کلینگل معتقد هستند سلامت سازمانی مفهوم تقریبا تازه ای است و تنها شامل توانایی سازمان برای انجام وظایف به طور موثر نیست بلکه شامل توانایی سازمان برای رشد و بهبود نیز می گردد. در
سازمان های سالم کارکنانی متعهد و وظیفه شناس، دارای روحیه بالا، کانال های ارتباطی باز و با
موفقیت های بالا؛ پرورش می یابند. سلامت سازمانی یکی از مسائل بسیار مهم در عملکرد کارکنان هر سازمانی بوده و از پایه های اساسی سازگاری و خشنودی شغلی و در نتیجه اثربخشی فرایندهای سازمانی می باشد.

سازگاری شغل برای ادامه اشتغال موفقیت آمیز عامل مهمی به شمار می رود. هر فردی انتظار دارد که اشتغال به کار مورد نظر، خشنودی و سلامت و اعتبار برای او تامین نماید و نیازهای اولیه اش را مرتفع سازد. در زمینه سازگاری شغلی، تعاریف گوناگونی ارائه گردیده است. می توان گفت سازگاری شغلی عبارت است از سازگاری و مساعد روانی فرد نسبت به شغل مورد نظر پس از اشتغال. سازگاری شغلی ترکیب و مجموعه ای از عوامل روانی و غیر روانی است. عوامل غیر روانی تمام ابزار و ادوات کار را شامل می شود که توسط فرد شاغل به نحوی از آنها برای انجام کار، مورد استفاده قرار می گیرند. علی رغم عوامل غیر روانی که ابزار و وسایلی را شامل می گردند که در بیرون از وجود فرد قرار دارند، عوامل روانی یا درونی، احساسات و طرز تلقی فرد نسبت به شغلش را در بر می گیرد و رابطه فرد را با کارش مشخص می نمایند. به عبارت دیگر، عوامل روانی، ویژگی های شخصی و تجارب آموخته شده فرد در ارتباط با شغلش را شامل می گردند (زونکر^[2]، 2008).

[1] . Polani

[2] -Zunker