فصل دوم پایان نامه،پیشینه،ادبیات پژوهش ،کارشناسی ارشد روانشناسی،مفهوم ،مبانی نظری،مبانی نظری وپیشینه تحقیق ادبیات نظری تحقیق رشد سياسي در تركيه، احزاب ترکیه دارای 7 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: ورد و قابل ویرایش با فرمت .docx
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::


رشد سياسي در تركيه
تركيه به صورت جمهوري با نظام پارلماني اداره مي‌شود و نمايندگان كه معمولاً از طرف احزاب معرفي مي‌گردند با رأي مستقيم مردم و به مدت 5 سال انتخاب مي‌شوند. سيستم انتخاباتي تركيه به گونه‌اي است كه علاوه بر كسب اكثريت ارا در منطقه‌اي، آن حزب بايد 10 درصد اراء سراسري تركيه را هم به خود اختصاص دهند.
معمولاً حزبي كه بيشترين تعداد نمايندگان را در مجلس دارد در صورت دارا بودن اكثريت مطلق به تنهايي و در غير اينصورت در ائتلاف با احزاب ديگر كه در مجلس داراي كرسي مي‌باشند مأمور تشكيل دولت شده و رهبر حزب به عنوان نخست وزير و رئيس دولت معرفي مي‌گردد. اين سيستم انتخاباتي گاهي باعث مي‌شود احزاب و يا افرادي كه اكثريت آراء را در منطقه‌اي كسب كرده‌اند، اما در كل و در سراسر تركيه 10 درصد آراء مأخوذه را بدست نياورده‌اند نتوانند وارد مجلس شوند. و در برخي مواقع باعث ايجاد ائتلاف‌هاي شكننده بين احزاب مختلف با گرايش‌هاي فكري و ايدئولوژي‌هاي متفاوت براي تشكيل دولت در اين كشور شده است. تشكيل احزاب سياسي در اين كشور آزاد است و احزاب فقط بايد ملتزم به اصل لائيك بودن جمهوري تركيه باشند. (1)
رئيس جمهور در تركيه، رئيس حكومت مي‌باشد و توسط مجلس نمايندگان تركيه، از ميان اعضاي مجلس، يا قضات عالي رتبه و سران احزاب، به مدت 7 سال انتخاب مي‌گردد. در صورت انتخاب هرگونه رابطة رئيس جمهور با حزب متبوعش بايد قطع شود. (اما نخست وزير مي‌تواند ارتباط و رهبري حزب متبوع خود را در طول دورة نخست وزيري را هم عهده دار باشد.) رئيس جمهور نقش اجرايي ندارد و رئيس دولت و رياست هيئت وزيران با نخست وزير مي‌باشد. (2)
خصوصيات احزاب در تركيه
احزاب در تركيه مانند ديگر كشورهاي پيشرفته و مدرن از نظر سياسي، با مرزبندي و حدود مشخص و معيني فعاليت دارند، وجود نيروهاي راست، سوسيال ، اسلام گراي و چپ راديكال و ملي گراي و ... نشان دهندة اين نكته است.
ويژگيهاي احزاب تركيه عبارتند از:
1- فرمايشي نبودن احزاب، نه براي بودن بلكه براي زيستن در عرصة سياسي كشور موجوديت دارند.
2- مشخص بودن سياست‌هاي كلان و خرد احزاب در سه محور فرهنگي، سياسي و اقتصادي
3- مشخص و روشن بودن مواضع احزاب پيرامون رويدادهاي داخلي و بين المللي
4- شفافيت عضوگيري و انتخابات در ميان اعضاي حزب
5- رسانه مند بودن تمامي احزاب و دارا بودن نشريات و كانالهاي تلويزيوني خصوصي)
6- تمامي كارنامه‌هاي اينترنتي احزاب و آخرين اطلاعات به روز بوده و همة مردم توانايي دسترسي به آن را دارند.
7- در بيشتر مواقع تغييرات كادرهاي رهبري احزاب پس از شكست‌هاي انتخاباتي امري گريز ناپذير بوده است (برخلاف ديگر كشورهاي منطقه در اين خصوص)
صحنة سياسي تركيه در پانزده سال اخير شاهد دگرگوني‌ها و تحولات عظيمي از بعد پيشرفت نهادهاي سياسي از جمله احزاب بوده است. هم اكنون در ميان كشورهاي منطقه احزاب سياسي تركيه بعد از اسرائيل از تأثير گذارترين مراجع سازماندهي افكار سياسي مردم هستند (63). احزاب با فعاليت چشمگير در جدال براي به دست گرفتن قدرت هستند و نقطة قابل توجه در اين راستا، بعد از بدست گرفتن قدرت، احزاب براي جلب آراي مردم تلاش مي‌كنند هم اكنون تركيه با داشتن احزابي پويا و فعال مي‌تواند به عنوان الگويي مؤثر و پيشرو در اين زمينه براي ديگر كشورهاي منطقه قرار بگيرد.
احزاب سياسي در پي كودتاي ارتش در سال 1980 همگي منحل اعلام شدند. در سال 1983 بعد از روي كار آمدن تورگوت اوزال برقراري و تأسيس مجدد احزاب اعلام شد و در انتخابات همان سال حزب تازه تأسيس «مام ميهن» (
Anap
) به تنهايي و به رهبري اوزال به قدرت رسيد و سر منشاء تحولات عميق و ريشه داري در تركيه گرديد.
احزاب تأثيرگذار در تركيه
1- حزب جمهوري مردم (
Cumhuriyet halk partasi (CHP)- The Republican peoples Party
)
اين حزب در سال 1923 به رهبري آتاترك شكل گرفت و به مدت 25 سال بدون رقيب تشكيل دولت مي‌داد و تنها حزب سياسي موجود بود اما در 1950 در پي اصلاحات سياسي و اقتصادي عدنان مندرس به اين روند تك صدايي حزب
CHP
خاتمه دادهشد، اين حزب خود را با سياست‌هاي چپ و چپ ميانه رو تعريف مي‌كند.
رهبر فعلي حزب «دنيز بايكال» به عنوان رهبر اپوزيسيون اصلي حاضر در مجلس تركيه، با اردوغان رهبر حزب حاكم (عدالت و توسعه (
AKP
)) مخالفت دارد، بايكال ضمن مخالفت با سياست‌هاي خارجي اردوغان آنها را ويران كننده مي‌داند، نكته ديگر اختلاف بر سر كردستان و كردها مي‌باشد وي اردوغان را به سهل انگاري در دادن امتياز به كردها و نايده گرفتن عزت ملي متهم مي‌سازد. بايكال در مورد اتحاديه اروپا و قبرس نيز شديدترين حملات را در سالهاي اخير به دولت اردوغان وارد آورده است و حزب حاكم عدالت و توسعه را به فروش قبرس متهم مي‌كند (4). و بارها اردوغان را متهم به زير پا گذاشتن قواعد لائيسم كرده است و (
AKP
) حزب عدالت و توسعه را خطري براي الگوي لائيك تركيه عنوان مي‌كند. اما نكته جالب اين است كه اردوغان (نخست وزير) پيش از انجام سفرهاي مهم خارجي حتماً ديدارهايي با رئيس حزب
CHP
(بايكال) در خصوص مفاد مذاكرات خود انجام مي‌دهد.
2- حزب راه راست (
Dogru yol Partisi (Dyp)- The true path party
)
اين حزب در سال 1983 توسط سليمان دميرل شكل گرفت حزبي راست گرا و محافظه كار مي‌باشد. در سال 1991 ،
Dyp
توانست رأي لازم را بدست آورده و با احزاب چپ ائتلافي براي تشكيل دولت ايجاد نمايد. از ديگر رهبران معروف حزب خانم تانسو چيلر بوده كه به نخست‌وزيري انتخاب و تا سال 1995 رهبري حزب را بر عهده داشت (5).
3- حزب چپ دمكراتيك (
Demokratik sol Partisi (DSP)- The Democratic left Party
)
اين حزب توسط خانم رحشان اجويت در سال 1985 بنا نهاده شده اما رهبري اصلي حزب به عهدة بولنت اجويت بوده است كه از سياستمداران محبوب و خوشنام تركيه بوده، پايداري بيش از چهل سال وي در عرصه سياست، نشان دهندة قدرت او مي‌باشد، اجويت معمولاً تشكيل دهندة جنبش‌هاي سياسي در تركيه بوده است آغاز حزب (
...