لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : مقاله وتحقیق
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 9 صفحه
قسمتی از متن .doc :


پیشینه تحقیق
کریمی (1372) اثر ماده پلیمری ایگیتا را بر روی خصوصیات فیزیکی خاک و رشد گیاه بررسی کرده و به این نتیجه رسید که کاربرد این ماده باعث افزایش تخلخل خاک و افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت و آب قابل استفاده می گردد.
نادری (1375) رفتار تورمی هیدروژل ها در محیط متخلخل را مورد بررسی قرار داد. او با کاربرد 3/0 درصد وزنی از پلیمر سوپرجاذب، هم در حالت ظرفیت زراعی و هم بعد از اتمام آزمایش مساهدا کرد که میزان رطوبت موجود در خاک لوم شنی بیشتر از خاک لومی می گردد.
گنجی خرمدل(1378) تأثیر پلیمر جاذب رطوبت
PR300SA
را بر روی برخی خصوصیات فیزیکی بستر کشت (ظرفیت نگهداری آب، تخلخل و ضریب آبگذری) مورد بررسی قرار داد. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان استفاده از پلیمر بر میزان افزایش تخلخل خاک تأثیر چندانی ندارد، اما بر روی ظرفیت نگهداری آب و ضریب آبگذری تآثیر معنی داری داشته است.
اعظم (1986) با انجام آزمایشات گسترده در زمینه بکارگیری سوپر جاذب ها، بیان کرد که یکی از راههای افزایش قابلیت ثبات خاکدانه ها و جلوگیری از تشکیل سله، ممانعت از ایجاد رواناب در مزرعه و کاهش فرسایش خاک، استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب در خاک می باشد.
کیخانی (1380) اثر پلیمر
PR300SA
را بر روی میزان آب مصرفی و برخی خصوصیات کمی و کیفی گیاه کتان روغنی در اقلیم نیمه خشک معتدل بررسی نمود. نتایج او نشان داد که افزایش میزان مصرف پلیمر بر روی افزایش ارتفاع بوته، تعداد شاخه در بوته، تعداد گل در بوته و درصد ماده خشک در دوره رشد گیاه اثر معنی داری داشته و کاهش مقدار عمق آبیاری بر اجزای فوق در سطح احتمال 5 درصد معنی دار است.
کوپایی و سهراب (1385) مطالعه ای به منظور تعیین مناسب ترین میزان سطح استفاده ماده جاذب رطوبت
Super AB A100
با هدف افزایش راندمان آبیاری به شیوه طولانی کردن فواصل آبیاری و استفاده بهینه از آب در مناطق خشک انجام دادند. نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد هیدروژل در سطوح 2 تا 8 کیلوگرم در خاک، میزان رطوبت قابل استفاده خاک را 1 تا 6/2 برابر تیمار شاهد افزایش داد.
منتظر (1386) تأثیر پلیمر سوپر جاذب استاکوسورب بر زمان پیشروی و پارامترهای نفوذ خاک در روش آبیاری جویچه ای را مورد مطالعه قرار دادند. آنها نتیجه گرفتند که با افزایش مقدار پلیمر ترکیبی به خاک، زمان پیشروی و نفوذ تجمعی افزایش می یابند. همچنین کاربرد این پلیمر وضعیت نفوذپذیری خاک را به حد قابل قبولی بهبود بخشید.
صادقی و عبدالله (1386) تغيير رطوبت خاك در ناحيه ريشه گياه آتريپلكس كانسنس را مورد مطالعه قرار دادند. تحقیق آنها به منظور مطالعه توزيع رطوبت در اطراف ريشه سه گياه آتريپلكس كانسنس در منطقه خشك غرب بيرجند انجام پذيرفت. در همين راستا، در ابتدا سه بوته مشابه انتخاب و پس از آبياري كامل ناحيه كشت گياه مبادرت به حفر پروفيل پس از گذشت دو روز تا فاصله 180 سانتي متر در طرفين گياه و تا عمق يك متر شد. براي تعيين رطوبت خاك در اطراف ريشه هر گياه نمونه گيري در 10 عمق با فاصله مساوي انجام شد و 21 نمونه در هر عمق در امتداد پروفيل در فواصل 0 (پاي گياه)، 10، 20، 30، 40، 50، 75، 100، 125، 150 و 180 سانتي متر از گياه و در طرفين گياه برداشت و براي اندازه گيري رطوبت حجمي خاك به روش وزني استفاده شد. سپس مقايسه ميانگين درصد رطوبت حجمي فواصل و عمق هاي مختلف با استفاده از نرم افزار
SPSS 11.5
انجام شد. نتايج مقايسه فاصله ها در اعماق مختلف نشان داد كه رطوبت حجمي در محدوده گياه به واسطه پتانسيل جذب موجود بيش تر بوده و با دور شدن از گياه به طور شعاعي كاهش يافته است. مقايسه رطوبت در عمق هاي مختلف در هر فاصله نيز نشان داد كه در تمام فاصله ها ميزان رطوبت موجود در عمق 20 تا 30 سانتي متري به دليل عدم تاثير تبخير از سطح خاك و همچنين توزيع حداكثر ريشه، حداكثر بوده و حداقل آن در عمق 60 تا 100 سانتي متر به دليل جذب آب توسط گياه و عدم كفايت آب براي نفوذ تا عمق مذكور بوده است.
بهبهانی و مشهدی (1388) تاثير پليمر سوپر جاذب استاکوسورب بر پياز رطوبتي آبياري قطره اي و خصوصيات فيزيکي خاک را مورد بررسی قرار دادند. این آزمايش در قالب طرح بلوکهاي کاملا تصادفي با استفاده از چهار سطح ترکيبي پليمر سوپر جاذب استاکوسورب با خاک در سه تکرار انجام گرفت. تيمارهاي مربوط به مقدار پليمر افزوده شده به خاک عبارت بودند از؛ 0، 0.1، 0.2 و 0.3 درصد وزني و مقادير شدت جريان ثابت در نظر گرفته شد. آزمايش در طول 3 آبياري انجام گرديد. نتایج آنها نشان داد که کاربرد پليمر استاکوسورب باعث بهبود برخي از خصوصيات فيزيکي خاک مي گردد بطوريکه باعث افزايش مقادير هدايت هيدروليکي و رطوبت اشباع خاک و کاهش وزن مخصوص ظاهري خاک مي شود. عمق و عرض خيس شدگي پياز رطوبتي در آبياري نخست نسبت به ساير نوبت هاي آبياري متفاوت بوده است. در آبياري نوبت اول عمق پياز رطوبتي در تيمار شاهد نسبت به ساير تيمارها بيشتر و در ساير نوبت ها اين وضعيت برعکس شد. بطور کلي نتايج تجزيه واريانس حاکي از آن بود که عمق خيس شده و عرض پياز رطوبتي داراي اختلاف معني داري در سطح احتمال يک درصد براي کل تيمارها بوده است. کاربرد 0.3 درصد وزني پليمر در خاک نسبت به ساير تيمارهاي مصرف پليمر تاثير چشمگيري در افزايش عمق و عرض خيس شدگي داشته است.
وانگ و همکاران (1987) آب حاصل از آبشویی خاک حاوی پلیمر سوپر جاذب را مورد بررسی قرار دادند و مشاهده کردند که این آب از
EC
پایینی برخوردار است و علت آن را جذب و نگهداری کودها و نمک های اضافه شده به ماتریکس خاک توسط پلیمر سوپر جاذب عنوان کردند.
...