لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : مقاله وتحقیق
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 8 صفحه
قسمتی از متن .doc :


پیشینه تحقیق
مطالعات خارجی
بانس (2004)، سبک های دلبستگی و رابطه زناشویی را در زوجین مورد مطالعه قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که دلبستگی ایمن با افزایش رضایتمندی زناشویی و دلبستگی ناایمن با کاهش رضایتمندی زناشویی ارتباط دارد.
یافته های کاچادورین و همکاران (2004)، روشن کرد که تمایل به گذشت در روابط، با دلبستگی ایمن و رضایتمندی بین متأهلین مرتبط است.
الیوزو کاستا،(2000)، بدین نتایج دست یافتند که دلبستگی ایمن با افزایش رضایتمندی زناشویی و دلبستگی ناایمن با کاهش رضایتمندی زناشویی ارتباط دارد.
نستا و گیبل (2005)، رابطه سبک های دلبستگی و رضایت زناشویی را مورد مطالعه قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که آزمودنی های با سبک دلبستگی اجتنابی بعد از بروز خطا از طرف همسرشان، عکس العمل منفی بیشتری در مقایسه با گروه های دیگر نشان می دهند.
نجم (2005)، نیز با هدف بررسی رابطه سبک دلبستگی، هوش هیجانی و رضایت زناشویی، تحقیقی بین مردان و زنان پاکستانی انجام داد. و نتیجه گرفت که افراد باهوش هیجانی بالا، به طور معنادار، رضایت زناشویی بیشتری را گزارش دادند.
پینز (2005)، نقش دلبستگی های متقابل بزرگسالان را در روابط زوجین مورد بررسی قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که مشخصه های پیوند عاطفی بین زوجین با مشخصه های پیوند عاطفی کودک، مادر قابل مقایسه است و سبک های شناخته شده دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا، افکار، احساسات و رفتار زوجین را در روابط زناشویی تحت تأثیر قرار می دهد.
کریستینا ام و همکاران (2006)، دلبستگی عاشقانه، رضایت زناشویی و رضایت والدینی را مورد بررسی قرار دادند. در این تحقیق، رابطه ی بین سبک‌های دلبستگی و روابط بین زوجین بعد از تبدیل شدن به پدر مادری در 251 نفر (128 مادر و 123 پدر)، بررسی شد. سبک های دلبستگی به کمک مقیاس روابط نزدیک و روابط زوجین به وسیله‌ی مقیاس سازگاری زوجین برای هر عضو بررسی شدند. ارزیابی نتایج نشان می‌دهند که پدران و مادرانی که دفعه‌ی اول والدین شدند امتیازات بیشتری داشتند و در روابط همسری خود کمتر خوشحال بودند. سبک های دلبستگی به طور قابل ملاحظه‌ای عدم رضایت در روابط زوجین را برای والدین دفعه‌ي دوم نشان دادند.
پاتریک و همکاران (2007)، نیز در مطالعه‌ای دیگر به بررسی رابطه میان صمیمیت، تمایز از خود، متغیرهای شخصیتی با رضایت زناشویی پرداختند. نتایج حاکی از آن بود که روابط مثبت معنی دار میان صمیمیت و رضایت زناشویی وجود دارد. اما رابطه‌ای میان تمایز از خود و رضایت زناشویی یافت نشد.
مولر و همکاران (2007)، رابطه سبک دلبستگی و روابط زوجین را مورد بررسی قرار دادند. نتایج تحقیق نشان داد که مادران و پدرانی که دلبستگی اضطرابی بیشتری گزارش داده بودند، در روابط زناشویی نیز رضایت کمتری داشتند.
لمنز و همکاران (2007)، در مطالعه‌ای به بررسی رضایت زناشویی، سبک های دلبستگی و مشکلات ارتباطی در زوج‌های افسرده و زوج های سالم پرداختند. نتایج نشان داد زوج‌های افسرده نسبت به زوج‌های سالم دارای مشکلات دلبستگی، ارتباطی و رضایت زناشویی پایین تر بودند از سوی دیگر زوج های سالم رضایت زناشویی بالاتر سبک های دلبستگی ایمن و مشکلات ارتباطی پایین تری را گزارش کردند.
بلو و همکاران (2008)، تأثیر سبک های دلبستگی و تعهد را بر رضایت زناشویی مورد مطالعه قرار دادند. نتایج حاکی از آن بود که سبک های دلبستگی و تعهد بر رضایت زناشویی تأثیر مثبتی داشت.
- مطالعات داخلی
ربیعی و علیخانی (1386)، ارتباط بین سبک های دلبستگی و رضایتمندی زناشویی دانشجویان زن متأهل دانشگاه پیام نور بروجن را مورد مطالعه قرار دادند. نتایج نشان داد که بین دلبستگی اضطرابی/اجتنابی و رضایت مندی زناشویی دانشجویان زن متأهل دانشگاه پیام نور بروجن رابطه معناداری وجود نداشت. اما بین دلبستگی اضطرابی/دو سوگرا و رضایت مندی زناشویی در دانشجویان زن متأهل دانشگاه پیام نور بروجن رابطه معناداری وجود داشت.
مویدفر و همکاران (1386)، رابطه ی سبک های دلبستگی و عزت نفس اجتماعی را مورد بررسی قرار دادند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک دلبستگی ایمن، سبک دلبستگی اجتنابی، سبک دلبستگی مضطرب/ دوسوگرا می توانند واریانس متغیر عزت نفس اجتماعی را به صورت معنادار تبیین کنند، یعنی افزایش سبک دلبستگی ایمن باعث افزایش عزت نفس اجتماعی می شود و افزایش سبک دلبستگی اجتنابی و سبک دلبستگی مضطرب /دوسوگرا باعث کاهش عزت نفس اجتماعی می شود.
پوردهقان و همکاران (1387)، رابطه بین عزت نفس و رضایت زناشویی را در بین معلمان مدارس راهنمایی مورد مطالعه قرار دادند. نتایج نشان داد که رابطه بین عزت نفس و رضایت زناشویی معلمان زن و مرد مثبت و مستقیم است و سطح عزت نفس معلمان زن بیشتر از معلمان مرد است، اما تفاوت بین رضایت زناشویی معلمان زن و مرد معنی دار نبود.
حاصلی و جامی (1388)، رابطه ی بین دینداری و سبک دلبستگی عاشقانه را با رضایت زناشویی در بین زوج های تازه ازدواج کرده بررسی نمودند. نتایج نشان می‌دهند که زوج های با تعهد مذهبی یکسان، رضایت زناشویی بیشتری نسبت به زوج های با اختلافات زیاد در عهند مذهبی دارند. تعهد مذهبی، رابطه ی بین دلبستگی و رضایت زناشویی را متعادل می‌کند.
تیمورپور و همکاران (1389)،
رابطه سبکهای دلبستگی، رضايت مندی زناشويی و احساس گناه جنسی با ميل جنسی در زنان
را مورد مطالعه قرار دادند. يافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهند که زنان دارای سبک دلبستگی ايمن، دوسوگرا و رضايت‌مندی زناشويی بالا، ميل جنسی بالاتری دارند. از طرف ديگر زنان دارای سبک دلبستگی اجتنابی احساس گناه جنسی بيشتری می‌کنند، سنشان بالاتر است و مدت زمان بيشتری از ازدواجشان می‌گذرد، ميل جنسی پايين‌تری را گزارش می‌نمايند.
...