لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : مقاله وتحقیق
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 21 صفحه
قسمتی از متن .doc :


پیشینه پژوهش
در چند سال اخیر، تحقیقاتی که در ارتباط با تواناییهای ادراکی حرکتی و توسعه در رشد آنها انجام گرفته است اکثراً توصیفی بوده و ارتباط بین تواناییهای ادراکی- حرکتی را با فعالیتها و تمرینات حرکتی، هوش و پیشرفت تحصیلی، خلاقیت و یا مواردی از این قبیل مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق سعی بر این بوده است تا ارتباط بین تمرینات ادراکی- حرکتی و حرکت و شناخت کودکان اختلال هماهنگی رشدی مشخص شود. تا جایی که محقق در توان داشته و بررسی نموده است، بعضاً موارد مشابه با این پژوهش در این زمینه مشاهده شده است و در این بخش به برخی از این موارد مرتبط اشاره خواهد شد.
تحقیقات داخلی
همان طور که اشاره شد، در ارتباط با موضوع تحقیق حاضر عیناً و به طور مستقیم تحقیقی در داخل کشور انجام نگرفته است. ولی پارهای از تحقیقات که به نوعی میتواند با این پژوهش ارتباط داشته باشد، توسط برخی از محققین انجام‌گرفته که به طور اختصار به مواردی از آن‌ها اشاره میشود.
سلیمانی درجه (1391) به بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات فیزیوبال بر کارکردهای حسی- حرکتی، اجرایی و توجه در کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی پرداخت. آزمودنیهای وی را پسران 6-5 ساله که توسط روان‌پزشک مشکوک به این اختلال شناخته‌شده بودند تشکیل دادند. نتایج تجزیه و تحلیل یافتهها نشان داد که کارکردهای حسی- حرکتی و کارکردهای اجرایی کودکان اختلال هماهنگی رشدی بر اثر تمرینات فیزیوبال بهبود داشته است.
افشاری (1391) به بررسی تمرینات ادراکی- حرکتی بر توجه کودکان اوتیسم پرداخت. آزمودنیهای این پژوهش را 20 دختر و 20 پسر که در دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم‌شده بودند تشکیل دادند. پس از انجام مداخله 8 هفتهای نتیجه پژوهش این بود که تمرینات ادراکی- حرکتی با افزایش عملکرد عصبی و شناختی باعث بهبود توجه در کودکان مبتلا به اوتیسم شد.
اسماعیلزاده و همکاران (1390) در یک تحقيق نيمه تجريي ابتدا توسط غربالگري از طريق پرسشنامه رشدي ويلسون و سياهه مشاهده حركتي آموزگاران از بين 475 دانش‌آموز دختر دبستاني ( 6 تا 11 ساله) شهركرد تعداد 30 كودك داراي ناهنجاري هماهنگي رشدي را انتخاب کردند. از اين گروه پيش آزمون توسط مقياس رشد حركتي لينكن اوزرتسكي (آيتمهاي مربوط به هماهنگي دست و پا) اخذ شد و سپس با تقسيم تصادفي، در دو گروه تجربي و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربي در يك دوره برنامهي منتخب حركات ريتميك به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقيقه) شركت كردند، در انتها مجدداً آيتمهاي مربوط به هماهنگي دست– پا مقياس رشد حركتي لينكن اوزرتسكي از هر دو گروه اخذ شد. نتایج اين مطالعه نشان داد كه انجام حركات منتخب ريتميك باعث بهبود هماهنگي دست و پاي كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي خواهد شد.
سیمین قلم و علی بخشی (1390) به بررسي مهارت‌های ادراك بينايي در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي پرداختند. روش پژوهش علی مقایسه‌ای و جامعه آماري همه كودكان عقب‌مانده ذهني شهر تهران بود، 60 كودك آموزش پذير شامل 30 كودك ( 15 دختر و 15 پسر) مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي و 30 كودك غیر مبتلا ( 15 دختر و 15 پسر ) به عنوان نمونه پژوهش، انتخاب شدند. آزمودنيها با استفاده از نسخه تجديدنظر شدن آزمون سنجش مهارت‌های ادراك بينايي غیر وابسته به حركت (
TVPS-R
) ارزيابي شدند. نتايج نشان داد كه تفاوت ميانگين نمرات مهارتهاي ادراك بينايي در دو گروه معنادار است همچنين نتايج نشان داد كه كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي در هر يك از اجزاي مهارتهاي ادراك بينايي به غير از اكمال بينايي، ضعيف تر از كودكان غیر مبتلا بوده و اين ضعف در گروه پسران مبتلا بيشتر است.
ابراهیمی ثانی (1389) در مطالعهای تأثیر یک برنامه منتخب حرکتی بر مهارتهای بینایی- حرکتی دانشآموزان 11-7 ساله دارای اختلال هماهنگی رشدی در منطقه 6 تهران را سنجید. بدین منظور دانشآموزانی که در آزمون برونینکز اوزرتسکی نمره لازم را کسب کرده بودند، انتخاب و به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم کرد. از هر دو گروه آزمون مهارتهای بینایی- حرکتی به عمل آمد. گروه آزمایش به مدت 6 هفته تمرینات منتخب حرکتی (تمرینات مربوط به بینایی حرکتی) را اجرا کردند. وی به این نتیجه رسید که اجرای برنامه حرکتی بر مهارتهای بینایی- حرکتی کودکان اختلال هماهنگی رشدی تأثیر مثبت دارد.
اساسه (1389) در تحقیق خود به بررسی تأثیر آموزش تجسم حرکتی بر بهبود مهارتهای حرکتی درشت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پرداخت. مهارتهای حرکتی درشت پیش از ورود کودکان به برنامه آموزشی اندازهگیری شد. برنامه آموزشی تجسم حرکتی در هشت جلسه ارائه شد و پس از آن مجدادا مهارتهای حرکتی درشت ارزیابی شد. با توجه به یافتهها میتوان نتیجه‌گیری کرد که برنامه آموزشی تجسم حرکتی موجب بهبود مهارتهای حرکتی درشت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی میشود.
احمدی و یوسف شاهی (1389)، به بررسی تمرینات ادراکی- حرکتی مهارتهای حرکتی و ریاضی در اوتیسم پرداختند. در این پژوهش یک پسر 8 ساله مبتلا به اوتیسم و فاقد اختلالات جسمانی مورد بررسی قرار گرفت. تحقیق آن‌ها از نوع مطالعه تک آزمودنی بود. مهارت حرکتی آزمودنی توسط آزمون لینکن اوزرتسکی و مهارت ریاضی توسط آزمون ریاضی کیمت اندازهگیری شد. پس از انجام 20 جلسه مداخله ادراکی- حرکتی محقق به این نتیجه رسید که تمرینات ادراکی- حرکتی مهارتهای حرکتی این کودک را بهبود بخشید در صورتی که بر مهارت ریاضی وی تأثیر معناداری نداشت.
سلمان و همکاران (1388) به بررسي تأثير تمرین‌های ادراكي- حركتي بر بهبود قابلیت‌های حركتي كودكان با اختلال هماهنگي رشدي شهر تهران پرداختند . نمونه آماري شامل 194 كودك بود كه به صورت تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. ابتدا از كل شرکت‌کنندگان پيش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربي به مدت 2 ماه ( 24 جلسه) فعالیت‌های ادراكي – حركتي را انجام دادند و بعد از طي اين مدت، پس آزمون براي هر دو گروه به اجرا درآمد. كودكان توسط آزمون ارزيابي حركتي كه شامل مهارت‌های دستي، تعادل ايستا و پويا و مهارت‌های توپي بود به منظور پاسخ به اين سؤال كه آيا تمرین‌های ادراكي– حركتي انجام‌شده در بهبود اختلال هماهنگي رشدي كودكان مؤثراند يا خير، مورد مطالعه قرارگرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد كه تمرین‌های ادراكي – حركتي سبب بهبود هماهنگي رشدي كودكان ميشود.
علیزاده

و زاهدی پور (1383)
در پژوهشی به بررسی کارکردهای اجرایی شامل سازمان‌دهی، تصمیم‌گیری- برنامه‌ریزی و بازداری کودکان دارای اختلال هماهنگی پرداختند. در این پژوهش

مقطعی– تحلیلی، 60 دانش
آموز مقطع ابتدایی در دو گروه 30 نفره با اختلال هماهنگی رشدی (بر اساس
...