پروپوزال بررسی تاثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری برمهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده 10-7 ساله با عملکرد بالا
دارای 21 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: بررسی تاثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری برمهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده 10-7 ساله با عملکرد بالا

تعداد صفحه: 21 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...

بیان مسئله
مهارت های ارتباطی، توانایی اختصاصی هستندکه فرد به آنها نیاز دارد تا بتواند هنگامی که پیام هایی را که به گونه نمادین به شخص دیگری می رساند، با کفایت عمل کند. این مهارت ها اغلب مشتمل بر مهارت های گوش دارن، صحبت کردن، ابراز وجود، مدیریت هیجان هستند(برتشتاین ، 1982؛ به نقل از زاده هفت تنیان، 1386). با این حال برخی از انسان ها در برقراری ارتباط، کارآمد عمل نمی کنند. لذا در چند دهه اخیر توجه به مهارت های ارتباطی و آموزش آنها به عنوان یکی از راهبرهای کاهش مشکلات ارتباطی و بهبود کیفیت زندگی مطرح شده است( ملکی، 1386).
با توجه به مطالعات انجام شده، یکی از گروه هایی که در مهارت های ارتباطی به طور موثر عمل نمی کنند، و در طبقه بندی اختلالات فراگیر رشد قرار می گیرند، اختلال درخودماندگی است. درخودماندگی عمده ترین گروه از اختلالات رشدی فراگیر است که کودکان درخودمانده، و خانواده هایشان را در شرایط ویژه ای قرار می دهد. کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی، غالبا علاقه شدید و خاصی به دامنه محدودی از فعالیت ها نشان می-دهند، در مقابل تغییر مقاومت نشان می دهند و پاسخ متناسب به محیط اجتماعی، ابراز نمی کنند. این اختلال ها بر زمینه های مختلف رشد اثر می گذارد، در اوایل کودکی ظاهر می گردد واختلال مستمری در کاردکرد های طبیعی به وجود می آورد. اختلال درخودماندگی با آسیب های شدید و گسترده ای در زمینه های گوناگون رشدی مانند اختلال در مهات های اجتماعی، مهارت های ارتباطی، علاقه و فعالیت های کلیشه ای، مشخص می شود( میرسچات ، 2010).
یکی از زیر مجموعه های این نوع اختلال، درخودماندگی با عملکرد بالا است. این اصطلاح در مورد کودکانی به کار می رود که اختلال درخودماندگی دارند، اما مهارت های فکری و یادگیری آنها در سطح طبیعی است. حداقل یک چهارم تا یک سوم کودکانی که دارای اختلال درخودماندگی هستند در این طبقه قرار می-گیرند( اوزنوف ، 1996؛ ترجمه ی شریفی درآمدی، 1385).
با توجه به موارد ذکر شده در مورد اهمیت مهارت های ارتباطی افراد در جامعه و همچنین نقص این مهارت در کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی باعملکرد بالا، برنامه ها و مداخلات مختلفی برای این کودکان پیشنهاد و اجرا شده است. که بیشتر این برنامه ها مستلزم مداخلات نظام دار و رسمی هستند که معمولا در بستر برنامه های آموزشی در مدارس و درمانگاه های درمانی ارائه می شوند( اصغری نکاح، 1390). شایان ذکر است که در این مداخلات از ابزارها و وسایل مختلفی استفاده شده است، و هر کدام به نوعی می کوشند زمینه ی ایجاد انگیزه، تغییر رفتار و تسهیل ارتباط و تعامل بین فردی را فراهم آورند که وسایلی نظیر اسباب بازی های رایج، کتاب و تصاویر، رایانه، تجهیزات سمعی و بصری، وسایل موسیقی و استفاده از ربات های مناسب سازی شده برای بازی یا ارتباط با کودکان درخودمانده از جمله ابزار ها و وسایل به کار گرفته شده در این مداخلات آموزشی و توان بخشی هستند. همچنین مرور مداخلات توان بخشی و درمان کودکان درخودمانده نشان می دهد که بازی درمانی به عنوان یک درمان ایمن و همساز با ویژگی های رشدی و شرایط کودکان درخودمانده همواره سهمی از مداخلات آموزشی، روان-شناختی و توان بخشی این کودکان را به خود اختصاص داده است(اصغری نکاح، 1390).