لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پروپوزال
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 34 صفحه
قسمتی از متن .doc :


تبیین مساله:
کیفیت زندگی از جمله مسائلی است که ابتدا با گسترش همه جانبه فناوری و صنعتی شدن در کشورهای غربی مورد توجه قرار گرفت. گسترش روز افزون فرایند صنعتی شدن که خود را با تولید انبوه کالاها و خدمات متنوع در بعد کمی نشان می دهد مشکلات زیادی برای بشر بوجود آورد با افزایش شهرنشینی ،تمرکز منابع و سرمایه ها ،امکانات و خدمات شهری رشد کرد و کلان شهرها شکل گرفته و مشکلات شهری مانند آلودگی هوا، تخریب محیط زیست و به تبع آن فشارها و استرس های روحی و روانی برای بشر وجود آمد. پس از جنگ جهانی دوم همراه با توسعه دولت های رفاه گسترو نقش بیشتر مردم درحیات اجتماعی و سیاسی ، هدف نهایی و غایی توسعه بهبود شرایط زندگی اجتماعی قرار گرفت.و توجه به ارتقای شرایط زندگی و بهبود بخشیدن به بعد کیفی در کنار بعد کمی زندگی بشرو تلاش در جهت ارتقا شرایط و بهبود بعد کیفی زندگی بیشتر اهمیت یافت.بگونه ای که از آن پس ،هدف توسعه فرآیند بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی مردم در نظر گرفته شد و سیاستهای اقتصادی ای که تا آن زمان با توسعه ملی همانند فرض می شد رشد اقتصادی را بعنوان هدف نهایی توسعه مورد تردید قرار داد .گزارش برنامه توسعه انسانی سازمان ملل متحد در سال1994رشد اقتصادی را بعنوان یک وسیله تلقی می کند و هدف را توسعه انسانی پایدار می داند یعنی توسعه ای که طرفدار مردم ودر جهت بر طرف کردن نیاز مردم باشد(معمارزاده،1374)یکی از راههای ارتقا سطح کیفیت زندگی، شناخت عوامل موثری است که در افزایش سطح کیفیت زندگی تاثیر گذار هستند شناخت هر چه بیشتر عوامل تاثیر گذار بر کیفیت زندگی می تواند در برنامه ریزی جهت اقدام برای حل مسایل مفید واقع شوند.به باور بسیاری از صاحب نظران کیفیت زندگی صرفا یک امر اقتصادی نیست بلکه عوامل اجتماعی نیز نقش مهمی درایجاد ،حفظ و از میان رفتن آن ایفا می کنند.رشدو گسترش توجه به عوامل اجتماعی و نقش آنها در کیفیت زندگی در کشورها همزمان با رشد و توسعه سرمایه اجتماعی بوده ووا کنشی است علیه توسعه یک بعدی اقتصادی.حتی در کشور بوتان بعنوان یک کشور کوچک و گمنام پادشاه

-King jig mewangchuck
آن کشور از سال 1976 در اعتراض به مدل های غربی توسعه سعی داشت بجای شاخص تولید ناخالص ملی ،از شاخص های خوشبختی ناخالص ملی

-Gross national happiness
برای سنجش عملکرد حکومت و دولت استفاده کند ( خوارزمی ،12:1387).
شواهدزیادی وجود دارد که سرمایه اجتماعی تاثیر مثبتی بر جنبه های مختلفی از کیفیت زندگی افراد دارد و بهبود و پیشرفت سطح سرمایه اجتماعی می تواند در نهایت به کیفیت زندگی و رفاه ختم شود .برای مثال در گزارشی که از سوی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی(
OECD
)تحت عنوان رفاه ملتها منتشر شده است ضمن بیان این تعریف از سرمایه اجتماعی که"اساس سرمایه اجتماعی بر ارتباطات اجتماعی بوده و همانند هر سرمایه ای ممکن است بعنوان منبعی که افراد برای کسب مجموعه ای از منافع و مزایا روی آن سرمایه گذاری می کنند در نظر گرفته شود"آشکارا به نقش سرمایه اجتماعی که بعنوان یکی از درون داده های اصلی در رفاه افراد موثر می باشد اشاره دارد (زاهدی39:1388) و سرمایه اجتماعی را بعنوان بخش مهمی از استراتژی خود برای کاهش فقر و افزایش نتایج مطلوب سیاستهای اجتماعی در نظر گرفته است.
وندی استون ووجودی هیوز

-Wendy Stone& jody hughes
در تحلیل پژوهش صورت گرفته تحت عنوان"خانواده ،سرمایه اجتماعی و شهروندی"که در استرالیا صورت گرفت بیان داشتند که بین سطح رفاه مالی و اندازه های شبکه های غیر رسمی یک رابطه خطی برقراراست. کسانی که زندگی راحتی دارند گسترده ترین شبکه های غیر رسمی و بیشترین تعدادعضویت در گروهها را دارندودر مقابل کسانی که در گذران زندگی از نظر مالی دارای مشکل هستند کوچکترین شبکه های غیر رسمی و کمترین عضویت در گروه ها و پیوند های سازمانی را داراهستند (استون،30:2001). پاتنام در کتاب خود تحت عنوان "بازی بولینگ به تنهایی" بیان می دارد" که از میان همه حوزه هایی که پیامد های سرمایه اجتماعی را ریشه یابی کردم در هیچ یک از آنها اهمیت ارتباط اجتماعی آن به خوبی قلمرو سلامت و رفاه نبوده است"(به نقل از فتوت،3:1388)بنابر این از آنجایی که کیفیت زندگی می تواند تابعی از گسترش کمی و کیفی سرمایه اجتماعی باشد لذا ضروری است با هر شکل ممکن به افزایش سرمایه اجتماعی در سطح جامعه کمک کنیم. چرا که سطح بالای سرمایه اجتماعی به سطح بالای کیفیت زندگی می انجامد.
همچنین شواهدی مبنی بر پیوستگی جامع تری بین سلامتی(بعنوان یکی از ابعاد کیفیت زندگی) و پیوندهای اجتماعی وجود دارد که نشان می دهد نرخ مرگ و میر در میان افراد با شبکه های اجتماعی قوی نصف یا یک سوم افراد با پیوند های اجتماعی ضعیف است(جان فیلد،95:1388)و بهبود و پیشرفت سطح سرمایه اجتماعی می تواند در نهایت به کیفیت زندگی و رفاه مورد انتظار ختم شود.فرنچ و کاپلان (1973)نیز در بررسی خودنشان داده اند که هرچه انسان در سازمان کمتر فعال باشد احتمال ابتلای به بیماری روانی و جسمی بیشتر است.(به نقل از حاجلوحاجلو،1391؛170). پس می توان ادعا کرد که کیفیت زندگی در ابعاد خود(کیفیت محیطی،روانی،اجتماعی و جسمی)تحت تاثیر کیفیت ارتباطات و پیوند های اجتماعی می باشد.لذا د رپژوهش حاضر این سوال مطرح می شود که سرمایه اجتماعی چه نقشی در فرایند کیفیت زندگی کارکنان دارد؟از سوی دیگر روابط کارکنان با دیگران و فعالیت های اجتماعی آنها چه رابطه با کیفیت زندگی دارد؟آیا این روابط که از عنوان سرمایه اجتماعی یاد می کنیم در سطح کیفیت زندگی افراد نقشی دارد؟
سوالات تحقيق
سوال اصلي
:
- آيا بين ميزان سرمايه اجتماعي و ميزان كيفيت زندگي كاركنان رابطه وجود دارد؟
براي رسيدن به سوالات اصلي پژوهشي، سوالات فرعي به شرح ذيل است:
- آيا بين ميزان اعتماد اجتماعي وميزان كيفيت زندگي كاركنان رابطه وجود دارد؟
- آيا بين ميزان مشاركت اجتماعي و ميزان كيفيت زندگي كاركنان رابطه وجود دارد؟
- آيا بين ميزان شبكه اجتماعي و ميزان كيفيت زندگي كاركنان رابطه وجود دارد؟
- كدام يك از ابعاد و مولفه‌هاي سرمايه اجتماعي، اهميت بيشتري در تبيين كيفيت زندگي جامعه مورد مطالعه دارد؟
- آيا بين ويژگي‌هاي فردي( سن، جنس و تحصيلات ،وضعيت تاهل) كاركنان و ميزان كيفيت زندگي آنها رابطه وجود دارد؟
- آيا بين ويژگي‌هاي خانوادگي(شغل و تحصيلات همسر، ميزان درآمد ماهانه خانواده) و ميزان كيفيت زندگي آنها رابطه وجود دارد؟
- آيا بين ويژگي شغلي( استخدام رسمي، پيماني، قراردادي) و ميزان كيفيت زندگي كاركنان رابطه وجود دارد؟
ضرورت انجام پژوهش
امروزه کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی دو سازه مهم در باب توسعه محسوب می شوند و ذهن انسان به محض شنیدن واژه توسعه علاوه برپارامترهای اقتصادی ،بسوی ابعاد اجتماعی و فرهنگی توسعه نیز معطوف می شود.از اواخر دهه 1960و با پیدایش چرخش فرهنگی،مدل انسان اقتصادی مورد نقد قرار گرفت و بر انگیزه های فرهنگی و اجتماعی آدمی تاکید شد که از آن تحت عنوان توسعه اجتماعی یاد می شود.رویکرد توسعه اجتماعی بر نقش بخش های داوطلبانه و سازمانهای اجتماعی محور تاکید دارد.ازجمله عوامل اجتماعی تاثیر گذار بر کیفیت زندگی ، سرمایه جتماعی می باشدوقتی مردم احساس می کنند که در جامعه مشارکت دارند و درآن جامعه ارزشمند محسوب می شوند کیفیت زندگی ، احساس رفاه ومشارکت آنها افزایش می یابد .در جامعه ای که سرمایه اجتماعی بالا باشد جرایم کمتر و مردم از آموزش بهترو فرصت های شغلی بیشتری برخوردارند.نتایج تحقیقات آنچورناو

-Anchorena
همکارانش در 37 کشور دنیا با موضوع گروه های اجتماعی و توسعه اقتصادی حاکی از آن است که سرمایه می تواند کارایی سرمایه انسانی و یا بهره وری نیروی کار را افزایش و هزینه مبادله را کاهش دهد و در صورتی که گروه های اجتماعی هماهنگ با هم شکل نگیرند افزایش بهره وری می تواند سبب کاهش رفاه گردد (به نقل از موید فر ،7:1387).همچنین گزارش سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه در سال 2001بیان می دارد که نتایج تحقیقات انجام شده در سطح کشورهای عضو ،سرمایه اجتماعی را با دسترسی افراد به مواردی از جمله بهبود سلامت ،خشنودی بیشتر ،مراقبت بهتر کودکان،جرایم کمتر و برخورداری از حکومتی بهتر در ارتباط می بیند(شریفیان ثانی، 8:1380)علیهذا شواهد ونتایج تحقیقات حاکی از کاهش و فرسایش سرمایه اجتماعی است. همچنین این تغییر در روند سرمایه اجتماعی در ایران را می توان مشاهده کرد :بعد از انقلاب و به تبع آن تغییرگسترده در ساختارهای سیاسی واقتصادی، میزان مشارکت مردم و و اعتماد متقابل دولت و مردم بشدت افزایش یافت و مردم در تظاهرات ،راهپیمایی ها و نماز جمعه شرکت می کردند و حس مشترکی داشتنداما برخی از سیاستها و برنامه های دولتها بعد از انقلاب علیرغم دنبال کردن اهداف مثبت، آثار منفی بر سرمایه اجتماعی گذاشته اند . ربانی خوراسگانی و ارشدی یکی از تغییرات مهم موثر در تخریب سرمایه اجتماعی در ایران را تغییر ارزشها اعلام کرده اند که در این جریان ثروت اندوزی به یک ارزش تبدیل گردید (ربانی104:1385) .
در همین راستا نتایج حاصل از پیمایش ارزشها و نگرشهای ایرانیان نیز حکایت از کاهش سرمایه اجتماعی در سطح جامعه داردهمین کاهش را می توان درسطح سازمانها و دروابط اعتماد بین کارکنان و فعالیتهای گروهی مشاهده کردکه شکل گیری نهادهای متعدد نظارتی و بازرسی و جایگزینی دستورالعمل ها و بخشنامه ها بیانگر این مطلب است. تغییرات کیفیت روابط اجتماعی از جمله کاهش سرمایه اجتماعی می تواند اثرات خود را به عملکرد منابع انسانی سازمان بگذارد.نظریه پردازان سازمان از جمله پیروان مکتب روابط انسانی معتقدند که بهره وری یک سازمان تنها به عوامل مادی وابسته نمی باشد بلکه عوامل غیر مادی نظیر همبستگی گروهی ، رضایت شغلی ،کیفیت روابط غیر رسمی ،محیط کار و...اثر بخشی بیشتری دارندو می توانندتسهیل کننده کنش های گروهی باشد و نقش مهمی در بهبود عملکردمنابع انسانی ایفا کند.چنانچه در جریان کار ،امکان تبادل نظر و گفتگو با یکدیگر و رابطه اجتماعی وجود نداشته باشد کار صرفا جنبه رفع احتیاج بخود می گیرد و تما سها بیش از حد سطحی می شود و احساس بی تفاوتی نسبت به دیگری رواج می گیرد و حس مسئو لیت فرد در قبال جمع ضعیفتر میگردد.
سازمان ثبت احوال

- THE CIVIL REGISTRATION
کشور بعنوان یکی از سازمانهایی با حدود یک قرن فعالیت که امروزه از آن تحت عنوان ثبت احوال نوین یاد می شودو به ثبت وقایع حیاتی افراداز گهواره تاگور می پردازدو در واقع هر شخصی هویت خویش را از آن می گیرد از این قاعده مستثنی نیست و توجه به کیفیت زندگی کارکنان بعنوان مهمترین سرمایه هر سازمان و همچنین کیفیت روابط اجتماعی موجود در کار ضروری به نظر میرسدچرا که :
-ارزیابی کیفیت زندگی در یک جامعه و دستیابی به عوامل موثر بر آن می تواند برنامه ریزان وتصمیم گیرندگان نظام را جهت طراحی های کاربردی و موثر یاری دهد که در نهایت به افزایش رفاه و رضایتمندی افراد منجر شود.
-در سازمانهایی که کارکنان آن دارای سطح بالای سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی باشند میزان بهره وری،کار آفرینی ،یکپارچگی ،مشارکت های داوطلبانه ،ارائه خدمات توسط آنها،افزایش تعهد اعضاو کارکنان نسبت به مصالح عامه،کسب مهارتها و دانش جدید نیز از کیفیت بالاتری بر خوردار خواهد بود ،امازمانی که عکس قضیه صادق باشد در نتیجه عدم رضایت شغلی و فرسودگی شغلی بر نقش ها و وظایف کارکنان تاثیر گذار خواهد بود و اینجا هست که ما شاهد آسیب ها و انحرافات اجتماعی ، فساد اداری،نظام بیمار اداری ،اخذ رشوه،هدررفتن منابع سازمان و...خواهیم بود .
...