لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پروپوزال
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 37 صفحه
قسمتی از متن .doc :


مقدمه
زندگي موهبتي الهي است كه انسان‌ها در سفري كوتاه در طول عمر خويش از آن بهره مند مي‌گردند. داشتن زندگي با كيفيت مطلوب آرزوي بشر بوده و هست. در طول ساليان متمادي يافتن مفهوم حقيقي زندگي خوب و چگونگي دست يابي به آن، افكار و مطالعات فلاسفه را به خود معطوف داشته است. بر همين اساس از آغاز تاكنون تعاريف گوناگوني از زندگي خوب و كيفيت زندگي از سوي انديشمندان و محققين ارائه شده است (هانستد
- Hanstad
،1999). کيفيت زندگي عبارت است از برداشت افراد از موقعيت شان در زندگي که با توجه به زمينۀ فرهنگ و سيستم ارزشي که در آن زندگي مي‌کنند و در ارتباط با اهداف و انتظارها و استانداردهاي فرد مي‌باشد (گويات، فني و پاتريک
- Guyatt, Feeny &
Patrick
،1993) تعريف سازمان بهداشت جهاني از سلامت به صورت رفاه کامل جسمي، رواني و اجتماعي، نه فقط فقدان بيماري و معلوليت باعث گسترش توجه از بيماري به عملکرد و ساير جنبه‌هاي مثبت سلامتي شده است ( کاپلان، سادوک
-
Kaplan &Sadock
، 2009) کيفيت زندگي را مي‌توان به عنوان يک ابزار عملياتي براي سنجش سلامتي و رفاه کلي در نظر گرفت و در حال حاضر از آن به عنوان يک شاخص کليدي که بايد به صورت معمول در پژوهش‌هاي بهداشتي در نظر گرفته شود، ياد مي‌کنند. همچنين در حال حاضر بحث کيفيت زندگي يکي از نگراني‌هاي عمده سياست مداران و متخصصان بهداشت عمومي بوده و به عنوان شاخصي براي اندازه گيري وضعيت سلامت در تحقيق‌هاي بهداشت عمومي و پزشکي شناخته شده و به کار مي‌رود (گيل، فينستين
-
Gill &Feinstein
،2003)
.
فريش معتقد است که مطالعه بهزيستي افراد و جوامع و ارتقاء آن بزرگترين چالش علمي بشر بعد از افزايش و پيشرفت در زمينه تکنولوژي، پزشکي و ثروت است (فريش 2006، به نقل از قاسمي، کج باف و ربيعي،1390). به همين دليل درمان هاي امروزي بايد متمرکز بر اصلاح و تغيير کيفيت زندگي و گسترش توانمندي ها و ايجاد رضايت از زندگي در افراد بخصوص نوجوانان باشد. علاوه بر کيفيت زندگي توجه به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان ضروري و لازم است.
تجربه هاي شخصي، زيستي و روانشناختي تغييرات گسترده اي را در دوره نوجواني به وجود مي‌آورند و طي اين تغييرات افراد محرك هاي رفتاري و هيجاني جديد و متفاوتي را براي زندگي بزرگسالي خود كشف مي‌كنند، تغييرات زيستي، روانشناختي و محيطي- اجتماعي كه در دوره نوجواني رخ مي‌دهند، ممكن است باعث درگير شدن در رفتارهاي خودتخريب ساز يا مضر براي سلامتي شوند، همين رفتارها تأثير درازمدتي در سلامتي دارند باعث افزايش خطر مرگ و مير زودهنگام مي شوند و داراي عواقب روانشناختي و اجتماعي هستند (گونزالس و فيلد
-
Gonzales & Field
، 1994).
الگوهاي رفتاري مهم كه مي‌توانند بر سراسر زندگي فرد تأثير بگذارند، مانند مصرف مواد و الگوهاي رفتار نادرست جنسي از اين دوره آغاز مي‌شوند (جانپابلو و استفان
-
Juan- Pablo&Stefan
،2004). در نوجواني فرد جايگاه خويش را در خانواده، دوستان و جامعه تعيين مي‌كند. عوامل اجتماعي، خانوادگي و اقتصادي نقش مهمي در سوگيري رفتاري افراد به عهده دارند. اغلب نوجوانان با خانواده، جامعه و بستگان دچار چالش هستند و ممكن است فشار اين مشكلات نوجوان را در مرحله تصميم گيري به سمت رفتارهاي پرخطر بكشاند.
جامعه امروز، نوجوانان و خانواده را با نيازهاي فراواني رو به رو مي‌كند. در دوره نوجواني افراد تجربه آموزي نموده و از اين رو با خطرهاي گوناگوني رو به رو مي‌شوند. در اين مرحله نوجوان از خانواده به سوي جامعه كشيده مي‌شود. و در راستاي به دست آوردن جايگاه اجتماعي مي‌كوشد. (باريکاني،1387) تغييرات ناگهاني و گسترده اي كه در تمامي جنبه هاي زندگي نوجوان ايجاد مي‌شود، مرحله اي بحراني را ايجاد مي‌كند، كه طبعاً مشكلات و ناسازگاري هايي را به همراه خواهد داشت، بنابراين با توجه به اهميت اين دوران، شناخت اصولي و علمي اين مرحله، براي پيشگيري از نابهنجاريها و مشكلات ناشي از آن از طريق ارائه اطلاعات و آگاهيهاي لازم به نوجوانان و كسب مهارت هاي لازم براي مقابله با مشكلات ناشي از اين تغييرات، امري بسيار مهم و حساس تلقي مي‌شود (نوري قاسم آبادي و محمدخاني،1377).
2-1 بيان مسأله
امروزه دانشآموزان به دليل نقش مهمي كه درآينده ادارهيكشور به عهده خواهند داشت، يكي از قشرهاي مهم جامعه به حساب مي‌آيند و اهميت اين نقش در اين است كه دانشآموزان مديران اصلي در ادارهي آينده كشور و پيشگامان ساير اقشار جامعه در سير به سمت كمال و اهداف كشور ميباشند. از سوي ديگر بخشي از دانش آموزان در آينده عهده دار آموزش و پرورش نسل هاي بعد از خود خواهند بود و از اين طريق به طور غير مستقيم در كمال نسل هاي بعدي جامعه نيز دخالت دارند (آزاد
-
Azad
، 2003). با توجه به اين كه دانش آموزان از اقشار برگزيده و آينده ساز كشور هستند كه مسلماً كيفيت زندگي آنها در يادگيري و موفقيت تحصيلي آنان تأثيرگذار خواهد بود ( اسفندياري،1999)، بنابراين شناخت عواملي كه بتواند كيفيت زندگي اين قشر را افزايش دهد مهم تلقي شده و بايد مورد رسيدگي قرار بگيرد.
يكي از سازههاي مهم در حوزه روانشناسي سلامت، تاب آوري است كه جايگاه ويژه اي در حوزه هاي روانشناسي مثبت نگر، روانشناسي خانواده و بهداشت رواني دارد. كانر و ديويدسون
-
connor & Davidson
(2003) تاب آوري را توانمندي فرد در برقراري تعادل زيستي- رواني در شرايط خطرناك بيان ميكنند. آنها تابآوري را تنها پايداري در برابر شرايط تهديدكننده قلمداد نميكنند، بلكه شركت فعال فرد در محيط را مهم مي‌دانند. امروزه تاب آوري در حوزههاي بهداشت رواني و روانشناسي تحول، جايگاه ويژه اي براي خود كسب كرده است و بيشتر از دو دهه استكه به عنوان يك سازه مهم در تئوريها و پژوهشهاي بهزيستي مطرح است ( آبراهام وگريف كارلا
-
Abraham&Greeff Karla
،2008). كامپفر
-
Kumpfer
(1996) معتقد است كه تاب آوري نقش مهمي در بازگشت به تعادل اوليه يا رسيدن به تعادل سطح بالاتر دارد و از اين رو، سازگاري مثبت و موفق را در زندگي فراهم ميكند، در عين حال كامپفر به اين نكته اشاره مي‌نمايد كه سازگاري مثبت با زندگي، هم ميتواند پيامد تاب آوري به شمار رود و هم به عنوان پيشايند، سطح بالاتري از تاب آوري را سبب شود. وي اين مسأله را ناشي از پيچيدگي تعريف و نگاه فرايندي به تاب آوري مي‌داند. تاب آوري اشاره بر فرايندي پويا دارد كه انسانها در زمان مواجهه با شرايط ناگوار يا ضربه هاي روحي به صورت رفتار انطباقي مثبت از خود نشان ميدهند (
لوتار، چيچتي و بيكر
...