لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : مقاله وتحقیق
نوع فایل : .doc( قابل ويرايش و آماده ارائه )
تعداد صفحه 23 صفحه
قسمتی از متن .doc :


پیشینه تحقیق
فرج نیا (1381) پتانسیل تولید گندم آبی در دشت تبریز را 6700 کیلوگرم در هکتار برآورد و گزارش نمود که به دلیل محدودیتهای زمین، خاک و مدیریت این مقدار تا 1250 کیلوگرم در هکتار افت پیدا می کند.
سهرابی و همکاران (1382) پتانسیل تولید چغندقندر سیلاخور لرستان را با روش فائو 68 تن در هکتار برآورد و گزارش کردند که بین شاخص اراضی محاسبه شده همبستگی خوبی با روش پارامتریک و عملکرد زارعین وجود دارد. سیدجلالی (1379) پتانسیل تولید و تناسب اراضی 36205 هکتار از اراضی میان آب شوشتر را برای گندم آبی و دیم مطالعه نمود. نتایج حاصل از اجرای این طرح نشان داد که پتانسیل تولید گندم آبی به روش فائو 6457 کیلوگرم در هکتار است که در مقایسه عملکرد واقعی زارع مشاهده نمود که ضریب همبستگی آنها 77/0 است و نتیجه گرفت که این مدل با شرایط منطقه تطابق خوبی دارد. پتانسیل تولید گندم دیم در این منطقه از 150 تا 1111 کیلوگرم در هکتار متفاوت است که مهمترین عوامل محدود کننده شامل آهک، وضعیت زهکشی، شوری، قلیائیت و کمبود بارندگی است. هدف از این تحقیق محاسبه دوره رشد و تخمین تولید خالص بیوماس چغندرقند به روش فائو و ارزیابی تناسب اراضی دشت یکانات مرند برای کاشت این محصول است تا با رفع محدودیت های قابل اصلاح و ارتقاء سطح مدیریت، عملکرد زارعین را به عملکرد پتانسیل نزدیک نمود.
محنت کش(1381) نیز در منطقه دشت شهرکرد مقدار3/2 تن در هکتار را بدست آورد. این نتایج مؤید آن است تولید بحرانی علاوه بر تأثیرپذیری از شرایط اقتصادی کشور به شرایط بازارهای محلی کشور نیز بستگی دارد. تولید پیش بینی شده بر اساس شاخص خاک و تولید پتانسیل محاسبه شده و سپس رابطه رگرسیون آن با تولید مشاهده شده در مورد گندم و ذرت به ترتیب با ضریب تشخیص 816/0 و 826/0 معنی دار می باشد. این ارتباط معنی دار گواه صحت روش ارزیابی و درجه بندی صحیح خصوصیات اراضی است. محنت کش نیز رابطه معنی داری (
r
2
= 0/77 ,
P
<0/01
) بین تولید پیش بینی شده و مشاهده شده به دست آورد.
بازگیر(1377) نیز برای گندم ضریب تشخیص معنی دار در سطح احتمال 99 درصد (
r2 = 0
/
67
) به دست آورد. وان رانست و همکاران در مطالعه خود روی ذرت در منطقه کامرون با استفاده از روش فوق، بدون درنظر گرفتن فاکتورهای مدیریتی نشان دادند که متوسط تولید پیش بینی شده در منطقه 2 تن در هکتار می باشد، حال آنکه متوسط برداشت زارعین یک تن در هکتار بوده است. آنها اختلاف زیاد بین دو تولید را اینگونه توضیح دادند که عوامل مدیریتی ضعیف در منطقه نظیر استفاده از واریته های کم بازده، عدم اقدامات حفاظتی در برابر فرسایش، در پیش بینی تولید لحاظ نشده اند. نتایج تعیین سطح مدیریت نشان می دهد که شاخص سطح مدیریت در مورد گندم در دامنه 84/0
–
52/0 قرار دارد که طبق راهنمای مربوطه سطح مدیریت این کشت در منطقه متوسط و بالاست. شاخص مدیریت کشت ذرت از 84/0 تا 81/0 در تغییر است که نشان دهنده سطح مدیریت متوسط و بالا در منطقه است. ولی شاخص مدیریت کنجد بین 52/0
–
38/0 قرار داشته که بیانگر سطح مدیریت کم تا متوسط برای این بهره وری است. همانطور که نتایج ارزیابی کمی نشان داد در عمده واحدها کلاس کمی تناسب برای کشت گندم و ذرت در کلاس
S
3
...